Старобългарски речник
вѣньат 
вѣньат -вѣньаѭ -вѣньаш несв св 1. Увенчавам, награждавам, прославям някого аще же л  мѫк(ꙑ) кто ї(...)тъ не вѣнъает сѧ аще по ꙁаконъно мѫенъ бѫд(е)тъ E 1а 4 ѹмьнілъ і есі маломъ імъ отъ анг҄лъ. славоѭ  естьѭ вѣньалъ  есі СП 8.6 ꙁбавлѣѭщаго отъ стьлѣньѣ жвотъ твоі. вѣнъаѭщаго тѩ млостьѭ щедротамі СП 102.4 велікꙑ же сѫтъ. ꙇ анћлъскꙑѩ сілꙑ. невідімꙑмі добротамі. вѣньаемꙑ К 9b 38—10а 1 вѣньа црѣ одолѣнм. даждъ мръ народѹ С 512.27 тѣло бо бш. же аште дрьꙁѣ сътрьптъ. славьнѣ вѣньатъ сꙙ С 88.12 ꙁаград ѹста львов.  съкрѹш вьсѫ протвънꙑхъ слѫ.  раба свого вѣньавъ С 158.11 2. Завърша, приключа, увенчая тꙑ отъ етꙑръ стѹх тварь съставль. етꙑръм врѣменꙑ. крѫгъ лѣтѹ вѣньалъ ес СЕ 4а 3 вѣньат сѧ Е СП СЕ К С Гр στεφανόω ἀναδέω вѣнъат Нвб венчая св венчавам несв ОА ВА НТ Дюв НГер ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ ДА венчея РБЕ ДА венчем, венчъм диал ДА Срв Венчан МИ СНМБ Венчан ЛИ Венчана ЛИ Венчанов ФИ СтИл,РЛФИ