Старобългарски речник
вьседрьжтел҄ство
вьседрьжтел҄ство
-а
ср
Всевластие, всемогъщество
благословьнъ грꙙдъ въ мꙙ господьн҄е. цѣсарь на сѫпротвнка. не вьседръжтел҄ьства слоѭ мѫдростѭ. нъ мьнмꙑмъ кръста бѹствомъ
С
329.4
Изч
С
Гр
παντοκρατορικός
вьседръжтел҄ьство
Нвб
Срв
вседържител
м
