Старобългарски речник
вꙑрнѫт 
вꙑрнѫт -вꙑрнѫ -вꙑрнеш св Отхвърля, изхвърля сѫд і да отъпадѫтъ отъ мꙑсле своіхъ. по мьножьствѹ неьстіхъ. вꙑріні ѩ ѣко прогнѣвашѩ тѩ гі СП 5.11 тѹ падѫтъ въсі творѩштеі беꙁаконеніе. въїрїновені бъїшѩ ꙇ не могѫтъ статі СП 35.13 і ѹдоблѣѭтъ імъ прав ꙁаѹстра. ꙇ помощъ іхъ обътъшаетъ вь адѣ. отъ славꙑ своеѩ върінѫш [погр. вм. върінѫш(ѩ), Север., с. 62, бел. под линия] сѩ СП 48.15 вꙑрнѫт сѧ Изч СП Гр ἐξωϑέω вꙑрінѫт върінѫт Нвб Срв рина, изрина