Старобългарски речник
въстрѫбт 
въстрѫбт -въстрѫблѭ -въстрѫбш св 1. Изсвиря с тръба въстрѫбіте на новъ мѣсѩць трѫбоѭ. въ нароіте день праꙁдьніка вашего СП 80.4 ꙗкоже  нѣкꙿде апостолъ глагол҄етъ. въстрѫбтъ бо  мрьтв вьстанѫтъ. беꙁъ стльлѣніа С 318.3 2. Прен. Известя, възвестя егда отрокꙑ ѡсанна въ вꙑшьн҄хъ вьпѭшта цръкꙑ въстрѫбтъ.  свѣтълꙑ тъ боголѣпьнꙑ гласъ къ себѣ првлѣкѫ С 332.16 Разтръбя, разглася нашироко. егда ѹбо творш млостꙑнѭ. не въстрѫб прѣдъ собоѭ. ѣко ѵпокрт творꙙтъ. въ съньмштхъ  въ стъгнахъ. да прославѧтъ сѧ от лвкъ М Мт 6.2 З А Изч М З А СП С Гр σαλπίζω въстрѫбіт Нвб възтръбя книж ОА ВА ЕтМл РБЕ