Старобългарски речник
въспрост 
въспрост -въспрошѫ -въспросш св Поискам, пожелая нещо тѣмъ же съ клѧтвоѭ ꙁдрее е дат егоже аште въпростъ М Мт 14.7 З котерааго же отъ васъ оца въспростъ снъ хлѣба. еда камень подастъ емѹ М Лк 11.11 З А СК аще л въспростъ аіца. еда подастъ емѹ скорьфі СК Лк 11.12 їскѹсішѩ ба въ сръдьціхъ своіхъ. въспросіт брашьнъ дшамъ на своімъ СП 77.18 да прдетъ бестѹдьнц прмл҄ꙙ жрътвѫ. да ꙗвтъ сꙙ. да въспростъ о себѣ. да прметъ да ꙗстъ С 116.10 Измоля нещо, помоля за нещо. ꙇ вьсего егоже въспросте въ молтвѣ вѣрѹѭще прмете М Мт 21.22 ЗI ЗП въ тъ день въ імѧ мое въспросте. ꙇ не глѭ вамъ. ѣко аꙁъ ѹмолѭ отца о васъ М Йо 16.26 З А СК ꙇ пⷦ҇а пⷫ҇о молтⷭ҇ъ. въспросѧ стааго дха. ꙇцѣлѣѭщааго оⷮ҇ вꙿсѣкоѩ болѣꙁн СЕ 41b 3—4 то ѹбо смонъ вльхвъ. кръствъ сꙙ  раꙁгнѣвавъ сꙙ.  петромъ осѫжденъ. дарꙑ прнесъ. да непродамꙑ даръ кѹптъ. покаанꙗ въспрос тъ (!) С 363.9 Изч М З А СК ЗП СП СЕ С Гр αἰτέομαι αἰτέω ζητέω въспросіт Нвб Срв прося ’искам’ остар ВА