Старобългарски речник
въспомѧнѫт 
въспомѧнѫт -въспомѧнѫ -въспомѧнеш св 1. Спомня си, припомня си ꙇ ммо ходѧште ютро вдѣшѧ смоковьнцѫ ѹсъхъшѫ с коренѣ. ꙇ въспомѣнѫвъ петръ гла емѹ равьв. вждъ смоковънца ѭже проклѧтъ ѹсъше М Мк 11.21 З  рее аврамъ. до въспомѣн ꙗко прѧлъ ес благаꙗ въ жвотѣ своемь СК Лк 16.25 тебѣ ꙁапрѣщаѭ трѧсавце ... ꙇꙁбѣгн ꙇсего раба гнѣ ... ꙇ не мѣ памѧт на немь. не въспомѧн его СЕ 46а 4—5 блаженкъ ѹбо отьць нашъ сава. пршъдъ отъ скуѳопол  новѫѭ съставвъ лаврѫ.  на пештеръно гражден пршъдъ.  въспомꙙнѫвъ бꙑвъше мѹ вдѣн нѣкъгда о прѣподобьнѣѣмъ іѡан. де к н҄емѹ въ рѹвѫ С 293.7 тѣмь же потрѣбьно естъ въспомѣнѫт  сьде апла главъша. съдѣствѹѭште же молмъ не въ тъште прт благодѣт бжѧ вамъ ЗЛ Iа 15 2. Напомня, припомня, спомня някому нещо параклтъ же дхъ стꙑ егоже посьлетъ оцъ въ імѧ мое. тъ вꙑ наѹⷱтъ вьсемѹ. ꙇ вьспомѣнетъ вамъ вьсѣ елкоже рѣхъ вамъ М Йо 14.26 З А такожде же  мꙑ въспомꙙнемъ прѣстоѧштїмъ. добрѫ дѣтѣль мѫжь. да ꙗкоже се прѣдъ лцемъ прнесъше дѣанꙗ хъ С 83.16 3. Спомена някого или нещо въспомѩні сѩ беꙁаконнье оць его прѣдъ гмь СП 108.14 ѣко не мрътв въсꙿхвалѧтъ тѧ гі. н сѫщ въ адѣ ѹпъваѭтъ на мⷧ҇сть твоѭ. нъ мꙑ жв благовмъ тѧ. ꙇ въспомѧнемъ тѧ о дшахъ нашхъ СЕ 64b 26 въспомѧнѫт сѧ Изч М З А СК СП СЕ С ЗЛ Гр ἀναμιμνῄσκομαι μιμνῄσκομαι ὑπομιμνῄσκω ἀναμιμνῄσκω ὑπόμνησιν λαμβάνω въспомѣнѫт вьспомѣнѫт въспомѧнѫт въспомꙗнѫт въспомꙙнѫт Нвб възпомена книж остар РБЕ