Старобългарски речник
въскꙑпѣт
въскꙑпѣт
-въскꙑплѭ
-въскꙑпш
св
1. Закипя, започна да кипя [образно]
тѣло бо вь стѹдень въпадъ. ꙁапрьва ѹбо вьсе оснꙗтъ. съсѣдаѭшт сꙙ крьв. потомъ въꙁмѫштатъ сꙙ. въскꙑптъ. ꙁѫбомъ ꙁꙑбьѭштемъ сꙙ. жламъ съгръждаѭштемъ сꙙ
С
89.16—17
2. Загъмжа от нещо, изпълня се с нещо
прѣвраті водꙑ хъ вь кровъ. ї ꙁбі рꙑбꙑ іхъ. въскꙑпѣ ꙁемлѣ іхъ жабам. въ съкровіщіхъ црь іхъ
СП
104.30
Изч
СП
С
Гр
ἀναβράσσομαι
ἐξέρπω
Нвб
възкипя
остар
ОА
ВА
Дюв
ЕтМл
Срв
възкипна
ОА
възкипявам
ОА
ВА
ЕтМл