Старобългарски речник
въскрѣст 
въскрѣст -въскрѣшѫ -въскрѣсш св 1. Вдигна, изправя тꙑ же гі помлѹі мѩ  въскрѣс мѩ і въꙁдамъ імъ СП 40.11 2. Направя мъртвият да се вдигне от гроба, да оживее; възкреся се бо естъ волѣ отца моего. да вьсѣкъ вдѧ сна  вѣрѹѩ вь него. ꙇматъ жвота вѣънааго. ꙇ вьскрѣшѫ  аꙁъ въ послѣдьн день М Йо 6.40 З А съвѣдѣтельствовааше же народъ же бѣ съ нмь. егда лаꙁара въꙁъва отъ гроба. ꙇ вьскрѣс его отъ мрътвꙑхъ М Йо 12.17 З А СК бъ же  гѣ въскрѣс  нꙑ с нмꙸ҇ въскрѣстъ слоѫ своеѫ Е 2б 4, 5 ѣкоже естъ поставілъ день. вь ньже хоштетъ сѫдіт бъ вьсеі ꙁемі правъдоѭ. мѫжемъ. ꙇмъже нарее вѣрѫ даті вьсѣмъ. въскрѣшъ ꙇꙁ мрътвꙑхъ К 11а 6 мрътвꙑѧ въставтъ. гробꙑ отврьꙁетъ. адовꙑ клѹꙙ съкрѹштъ. многа тѣлеса ѹмъръшхъ вьскрѣстъ С 239.1—2 Прен.Съживя, възобновя. ѹтелю. мос напса намъ. ѣко аще комѹ братръ ѹмьретъ. ꙇ оставтъ женѫ. а ѧдъ не оставтъ. да пометъ братръ женѫ его. ꙇ вьскрѣстъ сѣмѧ братра своего М Мк 12.19 З.Срв. Мт 22.24 М,ЗI;Лк 20.28 М З М З А СК Е СП К С Р Гр ἀνίστημι ἐξανίστημι ἐγείρω ἐξαγείρω вьскрѣст Нвб възкреся ОА ВА ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ НГер возкреся остар ВА ДА Срв Възкреса ж ЛИ Възкресия ж ЛИ СтИл, РЛФИ