Старобългарски речник

въскрьсат

въскрьсат -въскрьсаѭ -въскрьсаш несв Ставам, вдигам се от гроба, оживявам; възкръсвам а стнꙿно муро же обонꙗвъше мрьтв въскръсаѭтъ. на трехъ десꙙтехъ сьребрьнцѣхъ продаш С 425.25—26 въскръсатъ с н҄мъ сꙑ вь н҄емь. въкѹпѣ адамъ.  вьскрѣшатъ с н҄мъ гда нъ і многаꙗ тѣлеса С 471.1 Изч С Гр ἀνίσταμαι ἀνάστασις въскръсат Нвб Срв възкръсвам БТР АР РБЕ