Старобългарски речник
въпрост 
въпрост -въпрошѫ -въпросш св 1. Попитам, запитам отъвѣштавъ же с рее мъ. въпрошѫ вꙑ  аꙁъ едного словесе М Мт 21.24 ЗI ЗП въпрошенъ же бꙑвъ отъ фарсѣ. когда прдетъ цсрстве бже. отъвѣшта мъ  рее. не прдетъ ... съ сѫмьнѣнемь М Лк 17.20 З ьто мѧ въпрашаеш. въпрос слꙑшавъшѧѩ. ьто глахъ ꙇмъ М Йо 18.21 З А СК да егда въпросітъ тѧ снъ твоі. ъто се естъ рееші емѹ К 6b 32 прведенъ ѹбо бꙑстъ свꙙтꙑ рне къ кнꙙꙁѹ провѹ.  въпрошенъ бꙑвъ аште хоштетъ пожрът богомъ С 252.18 аште мене въпросꙙтъ како вьскресе хъ. не вѣдѣ то рекѫ С 510.30 2. Помоля някого, предложа някому да извърши нещо ѣко тѹ въпросшѩ насъ плѣньшеї нꙑ. ї ведъшеї нꙑ пѣнѣ. съпоїте намъ отъ пѣснеї сонескъ СП 136.3 Срв. К7а 38 С418.28 М З А СК ЗП СП К С Гр ἐρωτάω ἐπερωτάω πυνϑάνομαι μανϑάνω въпросіт Нвб Срв прося ОА ВА НГер БТР АР прошение ср ОА ВА НГер