Старобългарски речник
вънѧт сѧ
вънѧт сѧ
-въньмѫ сѧ
-въньмеш сѧ
св
Обхване ме огън, подпаля се, запаля се
трьст съкрѹшенꙑ не прѣломтъ ꙇ пръта вънемъша сѧ не ѹгастъ. доньдеже вьꙁведетъ на побѣдѫ сѫдъ
М
Мт 12.20
З
А
СК
Изч
М
З
А
СК
Гр
τύφομαι
Нвб
Срв
[обз]ема
’обхвана’
ОА
ВА
БТР
