Старобългарски речник
вънъ 
вънъ нареч предл I. нареч Вън, навън онъ же ꙁгънавъ вьсѧ вонъ М Лк 8.54 З СК ꙇꙁде же пакꙑ платъ вонъ. і гла мъ се ꙁвождѫ  вамъ вонъ М Йо 19.4 З А СК  се рекъ. гласомь велемь въꙁъва. лаꙁаре грѧд вонъ М Йо 11.43 З А СК ꙇ ꙁде вонъ на прѣдъдворе М Мк 14.68 З ꙁведе же ѩ вонъ до втанѩ М Лк 24.50 З А відѩштеі мѩ вонъ бѣжашѩ отъ мне СП 30.12 подобаетъ же въпадъшее нестое. ꙁѧт абе. ꙇ ꙁврѣшт е вонъ СЕ 19b 3 въвръженѹ же бꙑвъшꙋ стѹѹмѹ. аб ꙁлꙗ сꙙ вънъ конобъ  вьсь пьцьлъ С 268.26 повелѣшꙙ ѫжемъ ꙁа ногѫ повръꙁъше  влѣшт. вънъ на мраꙁъ С 261.8 II. Като предл. С род. За означаване на положение извън границите на даден предмет: извън, вън от шедъшема же ма вънъ града. стꙑ паулъ ѹмол сѣьцѫ ꙗко да улꙗнѭ прѣжде го ѹсѣкꙿнѫтъ С 14.12—13 ꙁлѣꙁошꙙ же ꙁвѣр вънъ црькъве повельнмъ правьднка С 229.15 ꙗкоже не тъьѭ ꙁаклют мъ вьсь въходъ въ гръьскѫ ꙁемьѭ. вънъ прѣдѣлъ свохъ С 566.26—27 вънъ ꙁ ἔξω Вън от, извън ꙇ емъ ꙁа рѫкѫ слѣпааго. ꙇꙁведе  вьнъ ꙇꙁ вьс М Мк 8.23 З  съвꙙꙁавъше влъкошꙙ вънъ с клѣт С 146.1—2 М З А СК Б ЗП СП СЕ С Гр ἔξω εἰς ἄνω ἐκ вонъ вьнъ Нвб вън ОА ВА АК Бот НТ Дюв НГер ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ ДА вон диал ЕтМл Срв вънка, вонка диал ДА