Старобългарски речник
въмѣстт 
въмѣстт -въмѣщѫ -въмѣстш св 1. Побера, вместя бѣ же тѹ водоносъ камѣнъ шесть лежѧштъ. по оштеню юдескѹ. въмѣстѧшть по дьвѣма л тремъ мѣрамъ М Йо 2.6 З А О сѫтъ же ꙇ на многа. ѣже створ с. ѣже аште по едномѹ сꙿпана бꙑваѭтъ. н самомѹ мноѭ. вьсемѹ мрѹ въмѣстт. пшемꙑхъ кън҄гъ З Йо 21.25А, СК то можетъ л рѣво въмѣстт невьмѣстмааго С 248.28—29 небесьстї  ꙁемьст коньц. не вьмѣстꙙтꙿ тебе владꙑко. то како тꙙ вьмѣсттъ рѣво дѣве С 250.9, 10 то како мꙙ вьмѣст сѣнь аврамьꙗ С 250.12 Образно. по[.]еже ѹбо ꙁабꙑшѧ добꙑѩ его дѣтѣлі. въмѣсті бъ въ праꙁдьнікꙑ хъ дѣтѣлі К 6b 27 2. Прен. Разбера, схвана, възприема смисъла на нещо онъ же рее мъ. не вьс въмѣстѧтъ словесе сего. нъ мъже дано естъ М Мт 19.11 ЗI А могꙑ вьмѣштат да вьмѣсттъ М Мт 19.12 ЗI А СК Изч М З А СК О К С Гр χωρέω ἐγκαταδέω вьмѣстт въмѣстіт Нвб вместя книж ОА ВА Дюв НГер ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ