Старобългарски речник
въмѣнт 
въмѣнт -въмѣнѭ -въмѣнш св 1. Сметна, счета, определя нещо като добра или лоша проява блженъ мѫжъ емѹже не въмѣнітъ гь грѣха. ніже естъ въ ѹстѣхъ его лъсті СП 31.2  вьмѣні сѩ емѹ въ правьдѫ. вь родъ і родъ до вѣка СП 105.31 томѹ вьса вьмѣнꙙтъ сꙙ. бꙑвъшѹѹмѹ вновънѹ въ наꙙлѣ С 544.20 2. Сметна, определя някого за някакъв, причисля някого към други подобни ѣко тебе рад ѹмръщвлѣем есмъ вьсь денъ. вьмѣнішѩ нꙑ ѣко овъцѩ на ꙁаколенье СП 43.23 глѭ бо вамъ. ѣко еште псаное се подобаатъ да съконьаатъ сѧ о мьнѣ. еже  съ беꙁаконьнкꙑ въмѣн сѧ М Лк 22.37 З 3. Пресметна, премисля н ба на ѹмъ вьꙁьмъ въ асъ тъ. н погѹбьньꙗ толкааго въꙁдръжаньꙗ  трѹда. помꙑслвъ л вьмѣнвъ ... въ блѫдьнѫѭ погꙑбѣль въпадохъ С 525.29 въмѣнт сѧ Изч М З СП С Гр λογίζομαι вьмѣнт Нвб вменя книж ОА ВА ЕтМл ЕтБАН БТР РБЕ