Старобългарски речник
въловьнъ
въловьнъ
-ꙑ
прил
Спокоен, бавен, отмерен
нъ ѹстав себѣ ꙁаконъ правло. да вь мѣрѫ вьсе творш ... бештнънꙑ же смѣхъ бъхъмъ отъврѣшт подобаатъ. ходъ вьловьнъ мѣт. одѣнь ѹстроно
С
497.25
Изч
С
Гр
ἤρεμος
вьловьнъ
Нвб
Ø
