Старобългарски речник
вънѫ 
вънѫ нареч 1. При повтарящи се действия — постоянно, винаги  вꙑнѫ день  ношть. въ гробѣхъ  въ горахъ бѣ. вьпѩ  тлъкꙑ сѧ каменемь М Мк 5.5 З въ пръвѫѫ скнѫ. вꙑнѫ въхождахѫ ере. слѹжбꙑ съдѣваѫще Е 29а 12 ї глѭтъ воінѫ въꙁвелітъ сѩ гь СП 69.5 како вꙑнѫ хвал тѧ. сътворьшааго СЕ 1а 16 васлскъ рее кꙿто т повѣда ꙗко не жьрѫ. аꙁъ вънѫ жьрѫ богѹ свомѹ жрьтвѫ хвалѣ С 20.26 2. При продължителни действия — винаги, всякога ꙇ бѣахѫ въ ꙇнѫ въ цркве. хвалѧште  блгословѧште ба М Лк 24.53 З А ѡі моі вꙑнѫ къ гю СП 24.15 реено бъⷭ҇і едіноѭ. вꙑнѫ на вьсѣ лѣта. сілѫ даетъ родѹ скѹ плодъ творіті К 8а 23 днѫ реено бꙑстъ. нъ по вьса лѣта бꙑватъ ... вънѫ трепеꙁѫ въ црькъвахъ. отъ того до дьнесь.  до пршъствꙗ мѹ. жрътвѫ съвръшенѫ твортъ С 420.25 посланъ бꙑ жт вънѫ въ херсоньстѣ градѣ С 542.2 М З А СК Е СП СЕ К С Гр διὰ παντός πάντοτε ἀδιαλείπτως διηνεκῶς εἰς τὸ διηνεκές ἀνελλιπῶς [вар. ἀνελλειπῶς] ἄνωϑεν καϑ᾿ ἕκαστον вꙑнѫ вꙑнѫ вонѫ въ ꙇнѫ Нвб Ø