Старобългарски речник
въꙁбранꙗт [сѧ] 
въꙁбранꙗт [сѧ] -въꙁбранꙗѭ [сѧ] -въꙁбранꙗш [сѧ] несв 1. Забранявам, запретявам някому нещо наѧсѧ же на нь вадт глѭште. сего обрѣтомъ. раꙁвраштаѭшта ѩꙁꙑкъ нашъ. ꙇ въꙁбранѣѭшта даѣт кесаров дань М Лк 23.2 З въꙁбранѣетъ т вꙿсѣхъ пѫте. ꙇ вꙿсѣхъ стеꙁь въходънꙑхъ. ꙇ ꙁатварѣѭтъ т сѧ вꙿсѧ двьр въходънꙑѩ СЕ 46а 11 2. Преча, създавам препятствия ѣкоже і тꙑ отъ ꙇюдѣꙇ ѹбівъшіхъ ꙇ гѣ ꙇса ꙇ своѩ пророкꙑ. ꙇ насъ іꙁгънавъшіхъ. въꙁбранѣѭштіхъ рее ѩꙁꙑкомъ глат да съпасѫтъ сѧ вꙑсплъніт ꙇмъ грѣхꙑ К 3b 23 ꙇ слъньце стꙑдѣаше сѧ. покланѣнье пріемлѧ. въꙁбранѣт сѧ покланѣѭштмъ сѧ не въ(.)може К 10а 19 Възпирам, не позволявам някому да направи нещо. тогда прде с отъ галлеѩ на ꙇорꙿданъ. къ ꙇоанѹ крьстт сѧ отъ н҄его. ꙇоанъ же въꙁбран҄ѣше емѹ глѧ. аꙁъ трѣбѹѭ отъ тебе крьстт сѧ. а тꙑ л къ мнѣ грѧдеш З Мт 3.14 А СК мꙙтежѹ же бꙑвъшѹ вь н҄хъ. ов ѹстрьмшꙙ сꙙ ѹбт ї. ов же ставьꙗхѫ ѧ въꙁбранꙗѭште мъ С 30.4 дрѹгꙑѧ же прѣт хотꙙштꙙ въꙁбранꙗахѫ мъ. ꙗкоже не прѣходт моста С 53.7 3. Отблъсквам, отбивам [нападение, нашествие и под.] с сѫтъ обьмъш нашѫ странѫ. ꙗкоже се сꙑнове ꙙст. въꙁбран҄ѣѭште нашествꙗ ратънꙑхъ. не въ дꙿномъ мѣстѣ сꙙ ꙁатворьше. нъ въ многа мѣста сѫште С 94.21—22 М З А СК СЕ К С Гр κωλύω διακωλύω ἀσφάλειαν παρέχομαι Нвб възбранявам остар ВА НГер ЕтМл ЕтБАН БТР РБЕ възбраням НГер ЕтМл БТР РБЕ