Старобългарски речник
въжꙃат
въжꙃат
-въжꙃаѭ
-въжꙃаш
несв
Запалвам
л каѣ жена мѫшт десѧтъ драгмъ. аште погѹбтъ драгмѫ еднѫ. не въжѕаатъ л свѣтльнка. помететъ храмнꙑ. ꙇ штетъ прлежъно доньдеже обрѧштетъ
М
Лк 15.8
Изч
М
З
Гр
ἅπτω
въжꙁат
въжѕат
Нвб
Ø
