Старобългарски речник
врьховьн҄ь 
врьховьн҄ь - прил Върховен, висш вѣдѣ гі връховьнѣаго апла твоего петра просльꙁвъша сѧ горъцѣ СС Ib 11—12 въꙁакон връховьнюмѹ аплѹ петрѹ ... несоже скврънъна. л неста. мнѣт сътворенꙑхъ тобоѭ СЕ 20b 19—20 ꙁаповѣдавꙑ връховьнюмѹ аплѹ твоемѹ петрѹ СЕ 22b 6—7 блаженъ петръ врьховьн҄ апостоломъ С 526.24 сътворшꙙ же блꙁъ тоѧ кѫпѣл. цркъве стааго  връховьнꙗаго апⷪ҇ла петра С 541.21 како л можаахѫ сътрьпѣт ... л бо врьховьн҄їхъ. вратарцꙙ женꙑ словесе не сътрьпѣ С 442.20 бꙑт т прѣмьнкѹ  намѣстьнкѹ връховьнꙗго апостола петра С 122.18 СС СЕ С Гр κορυφαῖος ἀρχηγός връховьнь Вж. при врьховьнъ Нвб