Старобългарски речник
водт 
водт -вождѫ -водш несв Водя някого със себе си слѣпецъ же слѣпъца аште водтъ. оба въ ѣмѫ въпадете сѧ М Мт 15.14 З.Срв. Лк 6.39 М З пасꙑ  ілѣ ... водѩ ѣко овьѩ їосіфа СП 79.2 Срв. СЕ11b 15 дьньсь гъ хъ водѧтъ. ꙇ отъ сѫда на сѫдъ ꙇ сълѫтъ К 10b 26 въꙁьрѣвъ же велкꙑ антон на юношѫ. глагола водꙙштмъ  нѣстъ се мо дѣло С 171.20 Образно. сладъка стъ сласть водꙙштꙗ въ грѣхъ С 350.26—27 За път — отвеждам, завеждам, водя някъде. сѫд ... пѫть водѧ къ отꙿцѹ. двьр отѹ въходѹ С 144.2 прде къ смокв господь. с смокꙑ обраꙁъ прношааше. шрокааго  пространааго пѫт. водꙙштааго въ пагѹбѫ С 350.21 М З СП СЕ К С Гр ὁδηγέω ἄγω ἀπάγω Нвб водя ОА ВА НТ Бот НГер МлБТР ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ ДА вода диал МлБТР ДА водим диал МлБТР ДА