Старобългарски речник
вдмъ 
вдмъ -ꙑ прич прил 1. Видим, зрим, който може да бъде видян ѡбладаѩ вꙿсеѭ тварѭ. вдмоѭ  невдмоѭ СЕ 93а 19—20 ; же брата вдмааго не любꙙ. како можетъ ба невдмаго С 570.30 дьнесь съпасен вьсемѹ мрѹ. лко вдмъ  лко не вдмъ С 448.30 2. Като същ. вдмаꙗ ср мн τὰ ὁρατ´α, τὰ ὁρ´ωμενα Видимото, материалният свят нꙑнѣ же само тебѣ ꙁапрѣщаѭ трѧсавце. ѹбо сѧ мен гнѣ. ꙇ вѣрꙑ вѣрѹѭщхъ вь нь. егоже трепещѭтъ. вдмаа  невдмаа СЕ 45b 19 того мꙿже вьса бꙑшꙙ. ꙗже на небесехъ  на ꙁем. вдмаꙗ  невдмаꙗ С 188.11 не сѫтъ намъ тъьна вдмаа желамꙑѧ надеждꙙ С 87.26 СЕ К С Гр ὁρατός ὁρώμενος ὁραϑείς ϑεατός εὐϑεώρητος φαινόμενος Нвб видим книж ОА ВА МлБТР ЕтМл АР РБЕ ЕтБАН БТР Срв р. Видима МИ ПК,Пр. в им Видим МИ Видима МИ НК,ТТроян