Старобългарски речник
боль 
боль - м Болник, болен човек мⷧ҇о наⷣ҇ всѣѣмь болⷨ҇е. прнесеномь въ црквь СЕ 38b 18 мⷧ҇о наⷣ҇ всⷨ҇ѣ ѡнѣмъвъшⷨ҇е  наⷣ҇ болⷨ҇е нѣмоглѭщень. ꙇ нⷣ҇а лопотвомь дхомь СЕ 43а 10 моⷧ҇ наⷣ҇ болемь пщⷿ҇емь многѫ водѫ СЕ 29b 10 пото бол ваш ꙁбвате С 388.20 кононъ же мьнѣвъ ꙗко кꙿто сѫтъ отъ просꙙштхъ. л отъ болї по обꙑаю прходꙙштїхъ отврьꙁе мъ двьр С 38.9—10 СЕ С Гр [ὁ] ἄρρωστος ὁ ἐν ἀσϑενείᾳ Нвб бол, боль остар ВА НГер МлБТР ЕтМл ЕтБАН ДА Срв боль ’болест’ ’шарка’ ж ДА бол ’болка’ ж Дюв ДА