Старобългарски речник
блѫдьнъ 
блѫдьнъ -ꙑ прил 1. Блуден, развратен, разпътен гі ісхе бже нашъ ... съхран аплꙑ своѩ отъ блѫда. ꙇ отъ раждеженѣ блѫдъна. ꙇ отъ помꙑшленѣ блѫдъна СЕ 37а 10, 11  матцѫ огн҄ьнѫѭ прѣобдѣвъ. въ блѫдьнѫѭ погꙑбѣль въпадохъ С 525.30  абь вьставъ на правьднааго блѫднꙑмъ мѹ нападе бѣсомъ С 521.6 ꙁдохъ к н҄е.  прѣдолѣвъшѹ м распаленю блѫднѹѹмѹ н ба на ѹмъ вьꙁьмъ въ асъ тъ. н погѹбьньꙗ толкааго въꙁдръжаньꙗ  трѹда С 525.26—27 2. Като същ. блѫдьнъ м ед Блудник, развратник вьꙁдвгн мѧ гі ꙁ глѫбнꙑ ꙁълъ мохъ. ѣко древльнѣаго блѫдъна. ꙇ ѣко прѣждьнѣаго раꙁбонка СЕ 79а 1 блѫдьнꙑ сꙑнъ Блудният син не отъврат влко. лца твоего гнѣвомь отъ насъ. нъ прм нꙑ ... ѣко же  блѫдънааго сна. ꙇ раꙁбонка. ꙇ мꙑтара СЕ 86а 10 поревънѹмъ древльнюмѹ блѫдънѹмѹ снѹ. ꙇже покаанемь отвръꙁе двьр црства СЕ 70а 16 СС СЕ С Гр τῆς πορνείας αἰασχημόνως προεστώς πόρνη блѫднъ блѫдънъ Нвб блъдний остар Дюв блуден книж ВА МлБТР ЕтМл ЕтБАН АР РБЕ блудний остар ВА