Старобългарски речник
блажень
блажень
-ꙗ
ср
Блаженство, благоугодност, святост
томѹ же блажень благааго дастъ сꙙ
С
544.18
добрѣ рабе благꙑ рее ... вьнд вь радость г свого. вьсе блажен словомъ онмъ покаꙁавъ
С
377.1
тво съвръшень съподобтъ сꙙ блаженьꙗ. ꙁвол҄еньꙗ рад свого благааго
С
544.17
сьповѣданю ѹбо же о блаженѣмь аннѣ. вѣно сѫште. їспльн҄ено вьсего блаженьꙗ. стъ сце
С
544.23
Облажаване, възхваляване.
ꙁъ ѹстъ младеншть ... съвръшлъ с пѣснь. да любо блажен дѣтьско прмете акꙑ лѣпо. любо л ... дѣт намъ дадте. мꙑ сь н҄м кѹпьно лкѹмъ
С
326.3—4
Изч
С
Гр
μακαριότης
ὁσιότης
блажен
Нвб
Срв
блаженство