Старобългарски речник
благословесьствт 
благословесьствт -благословесьщвлѭ -благословесьствш несв 1. Благославям някого да блствітъ тѩ гь отъ сона СП 127.5, 133.3 гі помѩнѫвъ нꙑ блстві нꙑ. блствілъ естъ [господь] домъ їлевъ СП 113.20, 21 родъ правъїхъ блсвітъ сѩ СП 111.2 се тако блствітъ сѩ къ боѩї сѩ гѣ СП 127.4 благословествте а не кльнѣте С 346.24—25  тꙑ благословестввъ. помаꙁавъ же ѧ въ мꙙ хсово цѣл С 531.15 2. Прославям, възхвалявам нъ мꙑ жвї блствімъ гѣ СП 113.26 вь вьсѣхъ мѣстѣхъ го благословествтъ дѹша моꙗ господа С 19.6—7 дѫщемъ. славт.  благословествт ба. даровавъшааго мъ рабомъ свомъ цѣл҄еньꙗ С 531.17  мꙑ по ѹставѹ славмъ. благословествꙙште оца  сна  стааго дха С 532.16 СП С Калка от гр εὐλογέω Превежда и гр. εὐλογίας δίδωμι благословествт Вж. при благословествоват Нвб