Старобългарски речник
бесьсть 
бесьсть -ꙗ ср Безчестие, позор, срам бестѹдꙿна же лца ваша глагол҄ѫштаа на ба неправьдѫ. бесꙿьстꙗ бо спльні С 74.25—26 не премьѭ ьст беьстꙗ матера С 510.14 бесьсть прѩт τὰ αἴσχιστα ὑπομένω Понеса безчестие, охулен съм прѣбꙑ бестрастьнь ... беьстꙗ прѧ С 436.20 бесьсть сътворт ἀτιμάζω Безчестя, хуля събрашꙙ съборъ да не бога славꙙтъ. нъ да хрстосѹ беьст сътворꙙтꙿ С 385.12 Изч С Калка от гр ἀτιμία бесьст беьст Нвб безчестие ОА ВА Бот НГер МлБТР ЕтМл БТР АР РБЕ ДА Срв бесчестилъ̀к ДА