Старобългарски речник
беꙁѧдьнъ
беꙁѧдьнъ
-ꙑ
прил
1. Бездетен
пръвꙑ поемъ женѫ ѹмрѣтъ бе(д)штѧдень
М
Лк 20.29
З
ꙇ тъ ѹмьрѣтъ бештѧдьнъ
М
Лк 20.30
аште ... тъ бештѧдьнъ бѫдетъ да поꙇметъ братръ его женѫ
З
Лк 20.28
2.
Като същ.
беꙁѧдьнаꙗ
ж
ед
ἡ μὴ καρποφοροῦσα
Бездетна жена
не отде л неплодънꙑ недѫгъ ... не нꙑнꙗ л стъ класъ творꙙшт не род беꙁꙙдънаꙗ
С
249.16
Изч
М
З
С
Калка от
гр
ἄτεκνος
бещѧдьнъ
бѧштьдьнъ
беꙁꙙдънъ
Нвб
Срв
безчаден
остар
диал
ВА
МлБТР
РБЕ
безчадний
остар
НГер
безчъдник
м
бешчъдница
ж
ДА