Старобългарски речник
беꙁаконьнъ 
беꙁаконьнъ -ꙑ прил 1. Престъпен, грешен, безбожен, нечестив повелѣ беꙁаконънꙑ кнꙙꙁъ терентꙗ.  фркана првест С 181.6 ѳома ... вьп к н҄мъ ... ар то мꙙ орш ... не прмьѭ т хвалꙑ беꙁаконьнъѩ С 510.10—11 рее бо прѣжде  піѡн ... не въпадеш отъ мене пакꙑ. въ рѫцѣ беꙁаконьнѣ тво гоꙁпожд бꙑвъшї С 132.12 не доволно м бѫдетꙿ врѣмѧ. да всѣ съповѣдѣ. беꙁакон҄наѣ дѣла  вещ Р II 3.14 2. Противозаконен, престъпен відіші л ... како беꙁаконнь естъ праꙁдьнікъ. ꙇюдѣꙇскъ К 7b 13 Срв. С419.10 не ꙁнаѭ твоѧ беꙁаконнъѩ повѣд С 510.12 вдꙙште беꙁбожьн беꙁаконьно ѹбван. додошꙙ  ... подвжьнкꙑ С 57.15 со дѣлма о схъ дръꙁаш беꙁаконьнꙑхъ дѣлесехъ С 418.16—17 3. Като същ. беꙁаконьнꙑ м ед ὁ ἄνομος Престъпник, безбожник, грешник наѹѭ беꙁаконнꙑѩ пѫтемъ твоімъ С 50.15 ѣко въꙁдревьновахъ на беꙁаконьнъѩ міръ грѣшьнікъ відѩ СП 72.3 не хѹдо вьꙁскан бꙑстъ отъ беꙁаконънꙑхъ. мже ꙁѣло мѫжа прославшꙙ С 145.17—18 СП К С Р МЛ Калка от гр ἄνομος παράνομος Превежда и гр. ἀϑέμιστος, δυσσεβής, βλάσφημος, παράλογος, ἄτοπος беꙁаконънъ беꙁаконьнь беꙁаконнъ Нвб беззаконен ОА ВА НТ Бот НГер МлБТР ЕтМл АР РБЕ беззаконний остар НГер