Старобългарски речник
аеръ
аеръ
-а
м
Въздух
да на вьскрѣшень свѣтъл сърѧщемъ . въсхꙑщаем. на облацѣхъ по аерѹ. егꙿда прдетъ съ небс
СЕ
71а 12
сътрьпѣ. хъ пропꙙтъ бꙑт. да бѣсꙑ сѫштꙙѧ на аерѣ проженетъ
С
482.11—12
Изч
СЕ
С
От
гр
ἀήρ