Старобългарски речник
адовъ 
адовъ прил притеж На ада, адски, пъклен на семь камене съꙁждѫ црквъ моѭ ꙇ врата адова не ѹдолѣѭтъ е М Мт 16.18 З А бъ ꙁбавітъ дшѫ моѭ ꙁ рѫкꙑ адовꙑ СП 48.16 Срв. СП88.49 ѡбѩсѩ мѩ болѣꙁні съмрътьнꙑѩ. бѣдꙑ адовꙑ обрѣтѫ мѩ СП 114.3 хе бже нашъ. раꙁвръгꙑ ѫꙁꙑ съмрътънꙑѩ. нераꙁдрѣшаемꙑѩ. ꙇ верѣѩ адовꙑ ... послѹша насъ молѧщхъ сѧ тебѣ СЕ 63а 24 бъ пріходтъ. врата адова отвръꙁаѭтъ сѧ К 13а 3 дьньсь раꙁор сꙙ дꙗволово протвьство. дьньсь ѫꙁꙑ сьмрьтьнꙑѧ раꙁдрѣшенꙑ бꙑшꙙ. адоваꙗ побѣда ꙁꙿеꙁе С 487.3 тѹ данлъ въ прѣсподн҄мъ гробѣ адовѣ С 460.30 М З А СП СЕ К С От гр τοῦ ᾳ῞δου, ᾳ῞δης Превежда и гр. [τοῦ] ταρτάρου, ἐν ᾳ῞δῃ Нвб адов ОА ВА НГер ЕтМл МлБТР ЕтБАН адовий остар НГер