Речник на Патриарх Евтимий
аша  
аша -ѧ ж (25) 1. Чаша; съд за течности. ꙗко прїемь ашꙋ  вълїа вно  водꙋ  бл͠годарвь блвⷭ даⷭ мь рекь ИМ 170r.29 // Образно. Източник, от който може да се добие, получи, вземе нещо. ашѫ, – бож(ь)ствнаго бѡ въсѣмь ѹенїа подасть пво  рѣным стрꙋꙗм ѹтелства словесы въꙁвесел вѣрных дѹшѫ ЙП 201.2 славїа пѣснваго, лѣстовцѫ благоглаголвѫѧ, грълцѫ пѹстнелюбнѫѧ, ашѫ рьплѧщѫѧ бож(ь)стъвное пво ЙП 201.13 2. Течността, която е вместена в една чаша. Подѡбнѣ  ашѫ, ѡт плода лоꙁнаго прїемь, раствор, благодарвь, благословвь, освѧтвь ЛОглаш 381.18 Такожде по веер, вꙁемь ашꙋ, раствореннꙋ ѡт вна  воды, воꙁрѣвъ на небо  покаꙁавъ тебѣ, богꙋ  отцꙋ, благодарвъ, благословвъ Яков 322.30 Іере̆ къ себѣ: Сїе творте вꙿ мое воспомнанїе; елжды бо аще ꙗсте хлѣб се̆  ашꙋ сїю пїете, мою смерть воꙁвѣщаете, мое воскресенїе  воꙁнесенїе сповѣдꙋете Яков 323.3 Същото значение и в ИМ 170r.26 СЙЗ 368.10 ЛОглаш 381.26 382.24. 3. Потир, чаша за причастие. Тѣмже єгда прхѻдⷮ ктѻ къ жрьтьвнкꙋ  престт се крьв х͠вѣ ѿ аше, да непщꙋеть ꙗко ꙋста своа къ ребрꙋ х͠вѹ прлож ИМ 170r.23  свѧщеннкъ благословѣѧ пакы над свѧтымь потїремь, глаголет: А еже въ аш се̆ ьстнѫѧ кръвь Хрста твоего ЛЙЗ 299.23 А же въ аш се̆ самаа ьстнаа кръвь господа  бога  спаса нашего Ісѹса Хрста ЛОглаш 382.18 Същото значение и в СЙЗ 369.5 Яков 322.29. свѧтаꙗ аша Чаша за причастие или течността в нея; потир. Таже покрывала ѹбо въꙁметь самъ їере̆ ѡт свѧтаго дїскоса  свѧтыѧ ашѫ  поставлѣеть та на своемь хь мѣстѣ ЛЙЗ 296.24 Прмѣте, ꙗдте, емлет дїакѡн сво̆ ѡрарь  покаꙁѹеть на свѧты̆ хлѣбъ, такожде  на свѧтѫѧ ашѫ ЛЙЗ 299.8  дїакон, покаꙁѹѧ съ ѡраремь на свѧты̆ потрь, глаголет: сплън, владыко, свѧтѫѧ ашѫ.  свѧщеннкь, горнѫѧ ѧсть въꙁемь, творть съ неѫ кръстъ над свѧтѫѧ ашеѫ ЛЙЗ 302.8, 302.10 Същото съчетание и в СЙЗ 372.21 Яков 324.14 324.15 330.9. свѧщенаꙗ аша Чаша за причастие; потир.  лца л͠а вѣрꙋющаа.  танны хлѣбь.  сщ͠еннꙋю ашꙋ •  просто наа вьса ИМ 170v.13 4. Образно. Участ, жребий. Нъ  на спастелнѣ̆ господн страст, вънгда молꙗше се ѡтцѹ ммот аш, аг͠гела обрѣтаемь, ꙗвльша се емѹ  ѹкрѣплꙗюща  I Никод 209.13