Речник на Патриарх Евтимий
сѫпротвьнъ  
сѫпротвьнъ -ꙑ прил (17) 1. Който се отнася до врага, враждебен, неприятелски. покрываѧ ѡт съпротвнаго навѣта Филот 98.10 рабы свое спаса̆ ѡт раꙁлных напасте̆  ѡт сьпротвных врагь Теоф 267.8 мы бо недосто̆н побѣждат сопротвныхъ находѧщхъ Яков 312.18 Същото значение и в ЙП 182.12 184.7. 2. Противоположен. Какоже  ꙗже по естъствꙋ съпрѡтвнаа стхїа сътѧт сѧ неврѣдно въ едного мра сплъненїе Филот 91.6 сѫпротвьно, -ое Като същ. ср. ед. мн. Враждебни, неприятелски неща. въ ѡтгнанїе въсѣкогѡ съпротвна, въ съблюденїе ꙁаповѣде̆ твох ЛОглаш 388.18 сѫпротвьно, -ое Противоположното, обратното. рад сего  тогда съпротвна ѻбынымь быше Нед 610v.32 влѣахꙋ ѹбо ею хотеще посрамт,  съпротвное бывааше Нед 606r.26 Тъїю бѡ съпротвное добрѡмꙋ сконавает се I Никод 220.6 сѫпротвьн Като същ. м. мн. Противници, врагове.  о дѡблестех мѫжа еже къ съпрѡтвным ЙП 185.4 мльнїамь бѡ  грѡмовѡмь напрасно на съпрѡтвныѧ нападшмь Мих 174.32 къ раꙁдрѹшенїꙋ бранемь съпротвных МИнд.1-2 347.9 сѫпротвьнꙑ Като същ. м. ед. Дяволът. ъхран стадѡ наше ѿ въсⷯѣ съпротвнаго къꙁне ненавѣтнⷪ ИМ 174v.10 въсѣкь навѣть съпротвнаго  въсѣкѫ лѫкавааго далее ѡтганѣѫщ къꙁнꙿ Филот 99.11 сътвор его ѡт въсѣкоѫ къꙁн съпротвнаго ненавѣтна МЦ 354.3 Същата употреба и в СВВ 396.5.