Речник на Патриарх Евтимий
съвѧꙁат  
съвѧꙁат -съвѧжѫ -съвѧжеш св (11) Вържа. ѿ лѣвые же порфїры стлъпь деже ꙁа выю свеꙁань бысть х͠с Конст 434v.36 богомѹдрѡстнымь лъщенїемь ꙁаѹдвь  пленнцам мрака свеꙁавь I Никод 213.5 Таже свѧꙁавше ѡбо сво рѫцѣ  поклонше сѧ ЛЙЗ 288.20 Същото значение и в ЙР 14.19 ЛЙЗ 297.3. съвѧꙁанъ Като прил. Вързан. Ктѡ свеꙁань ведень быⷭ въ дворь каїꙗфнь ИМ 168v.31 ѡвые же ꙁакалае, ные же свеꙁаны дръже I Никод 213.21 съвѧꙁан Като същ. м. мн. Окованите, затворниците. Ѿврѣст ꙫеса слѣпымь,  ꙁвест ѿ ѹꙁь свеꙁаные ИМ 163v.25 ~сѧ Вържа се, обвържа се. съвѧꙁавъше Като същ. м. мн. Които са се обвързали, обвързалите се. Нктоже достонь ѡт свѧꙁавшїх сѧ пльтьскым похѡтм  сластм прходт л прблжат сѧ л слꙋжт тебѣ СЙЗ 364.9 Нктоже достонь ѡт свѧꙁавшїх сѧ пльтьскым похѡтм  сластꙿм прходт л прблжат сѧ л слꙋжт тебѣ ЛОглаш 375.32 Нктоже достонъ ѡт свѧꙁавшх сѧ плотскм похотм  сластм прходт л прблжт сѧ л слꙋжт тебѣ Яков 316.27