Речник на Патриарх Евтимий
прѣклоньнъ
прѣклоньнъ
-ꙑ
прил
(1)
нкакоже прѣклоньнъ
Непреклонен.
Ꙗко ѹбѡ неьствѹѫщаго царѣ къ благомѹ нкакоже прѣклонна раꙁѹмѣ, въ скорѣ въ своѫ потъща сѧ отт цр(ъ)ковь своѫ достгнѫт паствѫ
ЙП
195.22