Речник на Патриарх Евтимий
прѣкланꙗт  
прѣкланꙗт -прѣкланꙗѭ -прѣкланꙗеш несв (8) Прекланям, скланям, накланям. валѣ сѧ под нѡгама матере твоеѫ цръкве. прпада ѹсръдно  връхъ прѣкланѣ тоѫ прьвѡпрѣстолнкѡмь ЙР 20.12  по семь прѣкланѣеть дїакѡн своѫ главѫ къ свѧщеннкꙋ, дръжѫ  ѡрарь сво̆ трїм пръсты десноѫ рѫкоѫ,  глаголет ЛЙЗ 289.8  пршедше  ставше на обынѣм мѣстѣ, прѣкланѣѫт ѡбо главы ЛЙЗ 291.10 Същото значение и в ЛЙЗ 301.27 303.14. прѣкланꙗѭще Като същ. м. мн. Тези, които скланят глава/врат. Едне, млостве боже  господ, прекланѧющмъ свою выю пред свѧтымъ твомъ жертвеннкѡмъ  щꙋщмъ ꙗже ѡт тебе дѹховныхъ даровь посл благодать свою Яков 319.17 прѣкланꙗт колѣнѣ Вж. Нед 605v.1 Кипр 229.19 229.24 229.26 231.3 231.11 231.14 231.23. ~сѧ Покланям се. Таже прѣкланѣет сѧ дїакѡнъ къ свѧщеннїкѹ, дръжѫ въ рѫцѣ свое̆ стїхарь съ ꙋраремь,  глаголеть ЛЙЗ 284.11