Речник на Патриарх Евтимий
процвст  
процвст -процвьтѫ -процвьтеш св (8) 1. Разцъфна, разцъфтя. Сце процъвте ꙗко фїнѯь въ вьсе въселнѣ Конст 428r.17 Процьвла ес вь царскых дворѣхь ꙗко крнь доброцьвтꙋщї̆  благовоньнь, вьсѣмь ср(ь)дца, царце, благоꙋхающ добродѣтелї̆ вонею Теоф 271.27 процвьтꙑ Като прил. Цъфнал, разцъфтял. „Сътвор кѡвегь ѡт дрѣвь не гнїѫщх  полож въ немь свѣдѣнїа моавъ памѧть рѡда хь, срѣь скржал, рѫкѫ манны. жеꙁлъ Аарѡновь процъвты̆“ ЙП 193.19 2. Цъфна, процъфтя, преуспея, укрепна. да въꙁвеселт се въселннаа въса ꙗже прѣжⷣе ѿ бл͠гоъстїа ꙁапѹстѣвшїа,  да процвъвтеⷮ  ѻцъвтеⷮ ꙗко крнь Конст 439r.12 сквары прѣсташе • неъстїе погыбе • х͠сꙿ црⷭтвѹеⷮ • бл͠гоъстїе просїа • цр͠кв процъвте Нед 603v.38 ѡтсѫдѹ єресе̆ нестых ѡтгнанїе; ѡт сѫдѹ ꙁлославїе попрано быст(ь); ѡт сѫдѹ благоьстїе процъвте ЙП 182.30 Същото значение и във Филот 81.10 Конст 433r.31.