Речник на Патриарх Евтимий
протѧгнѫт  
протѧгнѫт -протѧгнѫ -протѧгнеш св (7) 1. Протегна, разтегля. Нѫ, ꙗко да не въ длъготѫ протѧгнемь слово. въ малѣ ѡт нх скажемь  ѡт сх доволно бѫдеть ѹмь мѧщїмь  проаа ꙁвѣстно вѣроват Филот 93.6 мы же, ꙗко да не въ длъготѹ протегнемъ слово, въ кратꙿцѣ скомомѹ подаемь ѡтвѣтованїе Кипр 230.7. протѧженъ Като прил. Протегнат. Въ еднѫ же ѡт ноще̆, по обыаю на молтвѣ ставш  ѹмꙿ  рѫцѣ на небо протѧженѣ мѧщ, вънеꙁаапѫ наѧть колѣбат сѧ мѣсто  кль  вепль мнѡгь Филот 86.7 твораше въ славѹ божїю,  ѡвь ѹбо на небо рѹцѣ протеженѣ мѣе въсѹ прѣпровождааше нощь Кипр 227.13. // Устремен, насочен.  ѹмное къ богѹ вынѫ протѧжено мѧще око  єще же  томѹ въседѹшнѣ себе въꙁвръгше нкакоже благых ѡтпадаѫть надежде̆ ЙП 181.6 2. Разпъна, опъна. Сѹщаа на ꙁемл не въсхыща̆, сѣтꙿ бо над нм протежена сть,  ꙗко птца ѹвеꙁнеш Кипр 237.7. протѧгꙑ Като прил. Който е разпънал. же небо повелѣнїемь царь протегы̆ ѡ мнѣ нщетою странствꙋеть, вь прѣстаа вьселꙿ се ложесна дѣвые, ꙗко да на небесех вьдворт ме Теоф 268.25