Речник на Патриарх Евтимий
поношене  
поношене -ꙗ ср (5) Поругание, хула, присмех, подигравка. Не прѣꙁр҄ влⷣце свою рабѹ. не ѻстав мене єднꙋ беꙁеднꙋ ꙗвт се въ рѡдѣ моⷨ. ѕѣлѻ бѡ пеалїю сънѣдаема єсмь,  поношенїе беꙁедїа ност не могꙋ ИМ 162v.16 Аще сїа стнна быт вѣровал бх. ꙗже глаголеш, съ радостїѫ то сътворл бх. нѫ боѫ сѧ, да не лѫкавство нѣкое бѫдеть  поношенїа не въꙁмѡжемь ꙋбѣгнѫт Филот 84.31 да не порадѹет сѧ врагь ѡ погбѣл наше̆, нже да бѫдемъ сѫсѣдѡмъ нашмъ, беꙁаконѣ̆шмь ѫꙁыком, поношенїе МБлаг 345.15 . Същото значение и във Филот 86.24 Конст 431r.5.