Речник на Патриарх Евтимий
боголюбьнъ
боголюбьнъ
-ꙑ
прил
(1)
Който обича Бога, боголюбив.
Слышах твоеѫ дѹшѫ боголюбны нравъ пѹстынно въселенїе невещестъвное аггельское прѣбыванїе
ЙР
18.25 .