Исторически речник
ѩꙁꙑьнкъ  [+]
NmosNmgsNmdsNmasNmEsNmis
ѩꙁꙑьнкъ, ѩꙁꙑьнкь, ѩꙁꙑънкъ, ѩꙁꙑънкь, ѩꙁꙑнкъ, ѩꙁꙑнкьѩꙁꙑьнка, ѩꙁꙑънка, ѩꙁꙑнкаѩꙁꙑьнкѹ, ѩꙁꙑънкѹ, ѩꙁꙑнкѹѩꙁꙑьнкъ, ѩꙁꙑьнкь, ѩꙁꙑънкъ, ѩꙁꙑънкь, ѩꙁꙑнкъ, ѩꙁꙑнкьѩꙁꙑьнка, ѩꙁꙑънка, ѩꙁꙑнкаѩꙁꙑьнкомь, ѩꙁꙑьнкомъ, ѩꙁꙑънкомь, ѩꙁꙑънкомъ, ѩꙁꙑнкомь, ѩꙁꙑнкомъ
NmlsNmvsNmopNmgpNmdpNmap
ѩꙁꙑьнцѣ, ѩꙁꙑънцѣ, ѩꙁꙑнцѣѩꙁꙑьне, ѩꙁꙑъне, ѩꙁꙑнеѩꙁꙑьнц, ѩꙁꙑънц, ѩꙁꙑнцѩꙁꙑьнкъ, ѩꙁꙑьнкь, ѩꙁꙑънкъ, ѩꙁꙑънкь, ѩꙁꙑнкъ, ѩꙁꙑнкьѩꙁꙑьнкомъ, ѩꙁꙑьнкомь, ѩꙁꙑънкомъ, ѩꙁꙑънкомь, ѩꙁꙑнкомъ, ѩꙁꙑнкомьѩꙁꙑьнкꙑ, ѩꙁꙑънкꙑ, ѩꙁꙑнкꙑ
NmipNmlpNmOuNmGuNmDu
ѩꙁꙑьнкꙑ, ѩꙁꙑънкꙑ, ѩꙁꙑнкꙑѩꙁꙑьнцѣхъ, ѩꙁꙑьнцѣхь, ѩꙁꙑънцѣхъ, ѩꙁꙑънцѣхь, ѩꙁꙑнцѣхъ, ѩꙁꙑнцѣхьѩꙁꙑьнка, ѩꙁꙑънка, ѩꙁꙑнкаѩꙁꙑьнкѹ, ѩꙁꙑънкѹ, ѩꙁꙑнкѹѩꙁꙑьнкома, ѩꙁꙑънкома, ѩꙁꙑнкома
ѩꙁꙑьнкъ -а м Езичник, идолопоклонник, безбожник; човек, който се отклонява от истинската вяра молѧще же сѧ не лхо глте. ѣкоже  ѩꙁꙑънц. мьнѧтъ бо сѧ ѣко во мъноѕѣ глн своемь ѹслꙑшан бѫдѫтъ М Мт 6.7 З А СК аще же ... братръ тво ... тебе не послѹшаатъ ... рьц цркв. аште же  о цркв не родт вььнетъ. да бѫдетъ т ѣко ѩꙁꙑьнкъ. ꙇ мꙑтарь М Мт 18.17 ЗI оуньше бо соуть ѩꙁꙑьници на вѣроу. пае жестосрьдꙑихъ жидовъ КП Учит. 196a Много слышах нѣкогда глаголꙗщих дроуг къ дроугоу: соꙁдание роукоу Своею, человѣка оубо глаголꙗ, не имать моучити Богъ, вѣрна же и кръщена, но невѣрна и некрьщена, ꙗꙁычника же и нечестива. И сих посмиꙗхсꙗ оубо ненавыченью Диоп. по двою лѣтѹ бысть ннѣшнее нашестве арїантомъ.  въсхꙑщенїе цр͠квамь. вьнегда нѫжⷣеѫ.  сьсѫдꙑ похытвше, поганꙑм творѣхѫ нѡст сꙙ. вьнегда  ѫꙁынкы. ѿ мытнцѫ надѣахѫ сьбрат сꙙ сь нм.  прѣд нм ꙗдѣхѫ на трапеꙁахь, ꙗкоже хѡщаахѫ Жит. Ант. 41v М З А СК КП Учит. Диоп. Жит. Ант. Гр ὁ ἐϑνικός ѩꙁꙑънкъ ѧꙁъꙇънкъ ѩꙁъьнкъ ѧꙁꙑьнкъ Нвб езичник ОА ЕтМл БТР АР