Исторически речник
свободь  
свободь прил нескл 1. Свободен, независим отъвѣшташѧ емѹ юде. сѣмѧ аврамле есмъ.  нкомѹже не работахомъ нколже. како тꙑ глеш ѣко свободь бѫдете М Йо 8.33 З А рее емѹ съ. ѹбо свободъ сѫтъ снве А Мт 17.26 Образно. а вꙑшн ерслмъ свободъ естъ. еже естъ мт въсѣ(мъ) намъ Е 27б 17—18 Освободен, избавен от нещо. такоже вьсѣм раꙁлнам влънам ѹкрѣпьꙗтъ сꙙ.  многꙑ пртваратъ грѣхꙑ. ѹбогꙑ же отъ всего сего свободь стъ С 492.15 посъланъ бꙑстъ свободь отъ грѣха С 244.20 вьсе пострада насъ дѣльма. да мꙑ отъ осѫжденьꙗ свободь бѫдемъ С 484.4 2. Изоставен, захвърлен прімѣненъ бꙑхъ съ ніꙁъходѩштімі въ ровъ. бꙑхъ ѣко ловѣкъ бес помошті ѹ мрътвꙑхъ свободь СП 87.6 Срв. С469.3 3. Като същ. свободь м ед ἐλεύϑερος Свободен човек [не роб] стꙑ савнь рее. савнъ нарцаѭ сꙙ крьстꙗнъ же смъ. вовода рее робъ л с л свободь С 147.10 стꙑ рее. е. бо бож псан глетъ. нѣстъ рабъ н свободь С 101.26 свободь сътворт [ꙗвт] ἐλεύϑερον ποιέω Освободя, избавя някого от нещо тъ рабꙑ нꙑ сѫштꙙ грѣхѹ. свободь авлъ С 480.1—2  свободь сего сътворш отъ дѹха сего нестааго С 173.10 М З А Е К С Гр ἐλεύϑερος ἀπηλλαγμένος свободъ Вж. при свободьнъ Нвб