Исторически речник
плѣнт  [+]
VpgVpfar1sVpfar2sVpfar3sVpfar1pVpfar2p
плѣнтплѣнѭ, плѣнѧ, плѣнюплѣншплѣнтъ, плѣнть, плѣнтплѣнмъ, плѣнмь, плѣнм, плѣнмоплѣнте
Vpfar3pVpfar1uVpfar2uVpfar3uVpza2sVpza3s
плѣнѧтъ, плѣнѧть, плѣнѧтплѣнвѣплѣнтаплѣнтеплѣнплѣн
Vpza1pVpza2pVpza1uVpza2uVpfao1sVpfao2s
плѣнмъ, плѣнмь, плѣнмплѣнтеплѣнвѣплѣнтаплѣнхъ, плѣнхь, плѣнхплѣн
Vpfao3sVpfao1pVpfao2pVpfao3pVpfao1uVpfao2u
плѣнплѣнхомъ, плѣнхомь, плѣнхом, плѣнхмꙑплѣнстеплѣншѧ, плѣншѫ, плѣнша, плѣнше, плѣнхѫплѣнховѣплѣнста
Vpfao3uVpfam1sVpfam2sVpfam3sVpfam1pVpfam2p
плѣнстеплѣнꙗахъ, плѣнѣахъ, плѣнаахъ, плѣнѣхъ, плѣнꙗхъ, плѣнѧахъ, плѣнѧхъ, плѣнꙗахь, плѣнѣахь, плѣнаахь, плѣнѣхь, плѣнꙗхь, плѣнѧахь, плѣнѧхь, плѣнꙗах, плѣнѣах, плѣнаах, плѣнѣх, плѣнꙗх, плѣнѧах, плѣнѧхплѣнꙗаше, плѣнѣаше, плѣнааше, плѣнѣше, плѣнꙗше, плѣнѧаше, плѣнѧшеплѣнꙗаше, плѣнѣаше, плѣнааше, плѣнѣше, плѣнꙗше, плѣнѧаше, плѣнѧшеплѣнꙗахомъ, плѣнѣахомъ, плѣнаахомъ, плѣнѣхомъ, плѣнꙗхомъ, плѣнѧахомъ, плѣнѧхомъ, плѣнꙗахомь, плѣнѣахомь, плѣнаахомь, плѣнѣхомь, плѣнꙗхомь, плѣнѧахомь, плѣнѧхомь, плѣнꙗахом, плѣнѣахом, плѣнаахом, плѣнѣхом, плѣнꙗхом, плѣнѧахом, плѣнѧхомплѣнꙗашете, плѣнѣашете, плѣнаашете, плѣнѣшете, плѣнꙗшете, плѣнꙗасте, плѣнѣасте, плѣнаасте, плѣнѣсте, плѣнꙗсте, плѣнѧасте, плѣнѧсте
Vpfam3pVpfam1uVpfam2uVpfam3u
плѣнꙗахѫ, плѣнѣахѫ, плѣнаахѫ, плѣнѣхѫ, плѣнꙗхѫ, плѣнꙗахѹ, плѣнѣахѹ, плѣнаахѹ, плѣнѣхѹ, плѣнꙗхѹ, плѣнѧахѹ, плѣнѧхѹплѣнꙗаховѣ, плѣнѣаховѣ, плѣнааховѣ, плѣнѣховѣ, плѣнꙗховѣ, плѣнѧаховѣ, плѣнѧховѣплѣнꙗашета, плѣнѣашета, плѣнаашета, плѣнѣшета, плѣнꙗшета, плѣнꙗаста, плѣнѣаста, плѣнааста, плѣнѣста, плѣнꙗста, плѣнѧаста, плѣнѧстаплѣнꙗашете, плѣнѣашете, плѣнаашете, плѣнѣшете, плѣнꙗшете, плѣнꙗасте, плѣнѣасте, плѣнаасте, плѣнѣсте, плѣнꙗсте, плѣнѧасте, плѣнѧсте
плѣнт -плѣнѭ -плѣнш св Пленя някого, взема в плен падѫтъ въ остр меа.  плѣнен бѣдѫтъ въ ѩꙁꙑкꙑ вьсѧ М Лк 21.24 З дастъ ѩ вь млостъ. прѣдъ вьсѣмі плѣньшім ѩ СП 105.46 въꙁіде на вꙑсотѫ плѣнілъ есі плѣнъ СП 67.19 ꙇ с органꙑ вьꙁѧшѧ. егда ѩ плѣншѧ К 7а 35—36 хотѣаше плѣнт неꙿствааго С 473.2 Прич. мин. деят. като същ. плѣн҄енꙑ αἰχμάλωτος Пленен, заловен, похитен плѣн҄енꙑмъ рабомъ ꙁбавтел҄ь. прде С 251.24—25 плѣн҄ьше, плѣнвъше м мн οἱ αἰχμαλωτεύσαντες Пленителите, тези, които са пленили; похитителите обѣсхомъ оръганꙑ нашѩ. ѣко тѹ въпросшѩ насъ плѣньшеї нꙑ. ї ведъшеї нꙑ пѣнѣ СП 136.3 тѹ бо сѧтъ въпросішѧ насъ. плѣньшеі нꙑ. поіте намъ отъ словесъ пѣсньнꙑхъ К 7а 38—39 Срв. С418.28—29 де вь вавулонъ нъгда  тѹ глаголаахѫ плѣнвъш тꙙ. съпоте намъ пѣснь господьнѫ С 418.18 М З СП К С Гр αἰχμαλωτίζω αἰχμαλωτεύω плѣніт Вж. при плѣнꙗт Нвб