Исторически речник
остат  [+]
VpgVpfar1sVpfar2sVpfar3sVpfar1pVpfar2p
остатостанѫ, останѹостанешостанетъ, останеть, останетостанемъ, останемь, останем, останемоостанете
Vpfar3pVpfar1uVpfar2uVpfar3uVpza2sVpza3s
останѫтъ, останѹтъ, останѫть, останѹть, останѫт, останѹтостаневѣостанетаостанетеостаностан
Vpza1pVpza2pVpza1uVpza2uVpfao1sVpfao2s
останѣмъ, останѣмь, останѣмостанѣтеостанѣвѣостанѣтаостахъ, остахь, остахоста
Vpfao3sVpfao1pVpfao2pVpfao3pVpfao1uVpfao2u
остаостахомъ, остахомь, остахом, остахмꙑостастеосташѧ, осташѫ, осташа, осташе, остахѫостаховѣостаста
Vpfao3uVpfam1sVpfam2sVpfam3sVpfam1pVpfam2p
остастеостанѣахъ, останѧхъ, останѣахь, останѧхь, останѣах, останѧхостанѣаше, останѧшеостанѣаше, останѧшеостанѣахомъ, останѧхомъ, останѣахомь, останѧхомь, останѣахом, останѧхомостанѣашете, останѣасте, останѧсте
Vpfam3pVpfam1uVpfam2uVpfam3u
останѣахѫ, останѣахѹ, останѧхѹостанѣаховѣ, останѧховѣостанѣашета, останѣаста, останѧстаостанѣашете, останѣасте, останѧсте
остат -останѫ -останеш св 1. Остана някъде не матъ съде остат камень на камен М Мт 24.2 ЗI А оста отрокъ с въ мѣ М Лк 2.43 З А СК да не останѫтъ нкстѣ тѣлеса. въ соботѫ М Йо 19.31 З А СК Б днъ оставъ на мѣстѣ. тѹ лѫштѫ своѭ потъкъ  ножь сво повръгъ сѣде С 38.3 вѣрѫ м м ьстънъ отье ꙗко нѣстъ остала н дна ꙁлатца въ рꙁьнц С 120.24  оста свꙙтꙑ днъ на н҄емъже бѣ мѣстѣ С 234.30 2. Изостана, напусна [група, брой и под.] да нктоже ѹбо отъ лка не остан. да тъно вѣньцꙙ полѹмъ вьс. отъ мъꙁдодавьца бога С 63.24—25 м҃ вѣньан бѫдѣмъ владꙑко. да не останетъ н днъ же отъ смене С 92.5—6 Оставя, напусна [за болест и под.]. моⷧ҇ наⷣ҇ многꙑ болѧщ. ꙇ наⷣ҇ трѧсѫщмь сѧ трѧсавцеѭ ... трѧсомꙑ же ... да не ѣстъ же с. сласт. ꙇ ѣко останетъ его. да съжежетъ в҃ свѣщѧ въ цръкꙿве. ꙇ аще естъ ꙇмѣѩ. да подастъ цркве. л. маломощ. въ мѧ гне СЕ 44b 1 3. Изоставя, откажа се от нещо раꙁѹмѣі ѹбо. егда ѹаше і. остаті ꙁълаго наѧтка того. не послѹша. ні пріѩтъ ѹеньѣ К 5b 24 4. повел a) Остави [оставете] на спокойствие! останѣте хъ. вожд сѫтъ слѣп слѣпьцемъ. слѣпецъ же слѣпъца аште водтъ. оба вь ѣмѫ въпадете сѧ М Мт 15.14 З останѣте дѣт  не бранте мъ. прт къ мьнѣ М Мт 19.14 ЗI остан то естъ намъ  тебѣ. ꙇсе наꙁарѣнне пршелъ ес п(ог)ѹбтъ насъ М Мк 1.24 З.Срв. Лк 4.34 М А ꙇс же рее останѣте еѩ по ъто ѭ трѹждаате М Мк 14.6 З остан нꙑн҄ѣ. тако бо подобьно намъ естъ съконат всѣкѫ правъдѫ З Мт 3.15А, СК b) само ед [+ съюз да]. Позволи, чакай, нека да! остан да вдмъ. аще прдетъ лѣ спстъ его М Мт 27.49 З А ꙇсъ же рее. остан да пръвѣе насꙑтѧтъ сѧ ѧда М Мк 7.27 З л како рееш братѹ своемѹ. остан да въꙁъмѫ сѫкъ. въ оесе твоемь СК Мт 7.4 5. Прич. мин. деят. като прил. оставꙑ a) ὑπολειφϑείς Останал, оцелял, спасил се оставъш же во прдошꙙ вь срѣмъ градъ С 196.24 b) ἀποκείμενος Останал, запазил се, съхранил се ѣко да оставъшѣ скра стааго кръщенѣ въ дш его. хладомь твоеѩ благост. вьꙁгортъ сѧ вь немь СЕ 23b 4—5 М З А СК Б СЕ К С Р Гр μένω ὑπομένω ἐλλείπω λείπομαι καταλείπομαι ὑπολείπομαι ἰδιάξω περιλείπομαι ἀπολείπομαι ἀφίεμαι ἀφίημι ἐάω ἀναστέλλω περισσεύω ἡττάομαι остаті Вж. при оставт, оставлꙗт Нвб