Исторически речник
намановень  [+]
NnOsNngsNndsNnisNnlsNnOp
намановен, намановеньнамановенꙗ, намановена, намановеньꙗнамановеню, намановенѹ, намановеньюнамановенмь, намановеньмь, намановенмъ, намановеньмъ, намановенмь, намановенмънамановен, намановень, намановеннамановенꙗ, намановена, намановеньꙗ
NngpNndpNnipNnlpNnOuNnGu
намановен, намановень, намановененамановенмъ, намановеньмъ, намановенмь, намановеньмь, намановенмъ, намановенмь, намановеномъ, намановенамънамановен, намановень, намановен, намановенмнамановенхъ, намановеньхъ, намановенхь, намановеньхь, намановенхъ, намановенхьнамановен, намановеньнамановеню, намановенѹ, намановенью
NnDu
намановенма, намановеньма, намановенма, намановенма
намановень -ꙗ ср Махване, кимване. [образно]  бесменьнꙑѧ по вьсꙙ дьн сьмрьт. аште да не бꙑшꙙ въставъшааго насꙑтл сꙙ намановенꙗ. толка ꙁнаменꙗ бꙑшꙙ.  толка ѹдеса.  нъсоже сꙙ оть тѣхъ ѹстꙑдѣшꙙ ждове. нъ распꙙшꙙ сътворьшааго С 443.1 Изч С Гр ῥοπή намановен Нвб Вж. при намаꙗт